Donice

Wyobraź sobie, że ktoś kto na co dzień zajmuje się spawaniem balustrad wymyślił, że tym razem stworzy donice. Tak- stworzy, bo jest to proces, który należy przemyśleć, zaplanować oraz przeprowadzić etapami.

Poszczególne boki zostały zatem wycięte ze stali, następnie zagięte w odpowiednich miejscach, pospawane ze sobą a powstałe krawędzie wewnętrzne uszczelnione sylikonem. Tak jest, z kawałków blachy powstała elegancka forma użytkowa- donica.

Jednakże, aby donica godnie pełniła swą funkcję, została wyposażona w otwory odprowadzające nadmiar wody. Jest donica, są otwory czegoś jeszcze brakuje…a tak! Nóżki! W celu nieznacznego uniesienia donicy nad podłożem dospawano do niej dyskretne stopki zaślepione plastikiem.

Teraz stoi ona dumnie, ale jeszcze nie jest kompletna.

W zamyśle miał być to produkt całoroczny, który również jesienną porą oraz zimą zapewni rośliną odpowiednie warunki, dlatego wewnętrzne ściany donic wyłożono szarym styropianem o grubości 20mm. Styropian idealnie przylega do boków i jest zamocowany pod górną krawędzią zagiętej w tym celu blachy.

Pod kontem funkcjonalności donica jest gotowa, jednakże surowa stal nijak komponuje się z soczystą zieloną roślinką. Kolor musi być wyjątkowy- rudy a nawet brunatny.

Rdza!

Tak jest, potrzebna jest najzwyklejsza rdza! Ale do tego potrzeba czasu, rdza jest kapryśna i jest to najtrudniejszy i najbardziej czasochłonny etap powstawania donicy idealnej.

Rdza pojawia się powoli, fragmentami, jest pomarańczowa i nieregularna; z każdym dniem a potem tygodniem inna. Dojrzewa, zmienia się, a powstała powłoka nadaje formie niepowtarzalny wygląd. Jest to dokładnie ten moment, kiedy donicę należy zaimpregnować specjalnym olejem, wyhamowując proces rdzewienia.

Nieregularności oraz zatarcia powierzchni donicy nie są jej wadą, a wynikiem skomplikowanego, naturalnego oraz czasochłonnego procesu wynikającego z właściwości blachy.

Każda powstała w ten sposób sztuka jest unikalna, nie ma dwóch identycznych donic a nawet dwóch takich samych boków tej samej donicy.